Homepage
Login
Profile
BookClubs
dmBox
Read Ebook: De Koopman van Venetië by Shakespeare William Burgersdijk L A J Leendert Alexander Johannes Translator
Font size:
Background color:
Text color:
Add to tbrJar First Page Next Page
Ebook has 712 lines and 32092 words, and 15 pages
STUDIES
ZECHARIAH.
A. C. GAEBELEIN.
PRINTING BY
FRANCIS E. FITCH, INC,
Copyright 1911, by A. C. Gaebelein.
FOREWORD TO THE EIGHTH EDITION.
This little exposition of the Prophecies of Zechariah was written almost 15 years ago. We are thankful to God that it has been a help to so many. The sixth edition has been sold and a seventh has become necessary.
We were somewhat reluctant to print another edition. When this book was written the writer did not at all have a clear vision in the prophetic Word concerning the great predicted end events of the times of the Gentiles. Like so many others he did not distinguish between the personal Antichrist and the King of the North. He then held the view, which is still taught by many, that the first beast in Revelation xiii is the personal Antichrist. This belief led into incorrect views about that part of Revelation.
Since writing the book it has pleased the Lord to give the writer better light on these great prophetic unfoldings and for this reason some of the interpretations given, especially on pages 135, 136 and 137, are no longer looked upon by the author as being scripturally correct. In our later books "The Harmony of the Prophetic Word" "Joel," and especially "Exposition of Daniel," the truth as revealed in Prophecy concerning the two beasts and the King of the North, is given. We therefore request the reader to consider this when studying this volume.
We are sure the Lord will continue to bless the simple unfolding of the greatest Post exile Prophet. So little is written on this great book that we feel that we should not withhold this imperfect exposition from the students of the Word of Prophecy. May the Lord continue to bless it.
A. C. GAEBELEIN.
Sept. 30, 1911.
INTRODUCTION.
Zechariah was born in Babylon in the captivity, for when he returned to the land of his fathers he was but a child. Like some other prophets he was a priest as well as a prophet. His work as a prophet was commenced by him when he was a young man, for thus he is called in one of the visions. The time of his opening address to the people is two months after Haggai had opened his lips in Jehovah's name. Haggai received the word of the Lord in the sixth month in the second year of Darius, and Zechariah in the eighth month of the same year of the reign of that King, about 520 before Christ.
In that critical moment these two prophets made their appearance, and God gave them visions of comfort and glad tidings to encourage the disheartened, selfish and unbelieving people.
The visions and prophecies of Zechariah, however, do not only give an assurance that there could be no failure in the work the remnant had taken up anew, but more than that in them the glorious future of Jerusalem and Zion is unfolded. They lead up to the grand finale of the history of God's ancient people, the time when Israel, redeemed and restored forever, will sing the grand and glorious Hallelujah.
It is, of course, true that Zechariah did a blessed work for the people who lived in his day; he had a special mission to perform and succeeded in it, but the Spirit of God in the message of comfort for that time gives the history of events then in a distant future. The Babylonian captivity of Israel foreshadows their greater dispersion in which they are to-day wanderers all over the earth, and the restoration which took place in the time of Zechariah is highly typical of that coming restoration for which we hope and pray.
Zechariah may therefore be fitly called the Prophet of the Restoration. Surely it is a deplorable blindness in some teachers of the Word, who see in the book of Zechariah nothing but past history, and who claim that all has been fulfilled in the return of the small Jewish remnant from the captivity, and whatever promises of mercy given to Jerusalem and the land of Judah find now their spiritual fulfilment in the church.
It will be our aim in a series of studies in Zechariah to consider mostly the relation of these visions to the end of this age, and the beginning of the next, the millennial glory. We shall find that instead of the book of Zechariah being all fulfilled prophecy, as some would have it, it is indeed mostly unfulfilled, and even some of the prophetic promises which on the surface seem to have been seen a fulfilment, were only in part realized. And how important at this time to study the book of Zechariah! We are living in the time when that greater restoration with all its events forerunning and connected with it are about to come to pass. It is needless to say that we firmly believe that Zechariah wrote all of the book which bears his name.
We praise God that the Teacher of righteousness has come, even the Spirit of Truth, who guides into all truth and reveals the things to come.
The name Jehovah appears three times in this short exhortation. Each time the name is in another connection. Jehovah speaks, they are to return to Jehovah, and Jehovah will return to them. Surely in profane literature such a repetition would be rejected as useless and superfluous, but in the Book where every word and phrase is God-given, we cannot pass it by as having no significance. Like in many other passages in the Old Testament we have here a revelation of the one God as Father, Son and Spirit. This revelation was often made in divine history, and when the measure of Israel's apostacy was at last filled up, they had indeed rejected Jehovah in rejecting Jehovah-Jesus, and also Jehovah, the Spirit. And while this exhortation was one for Zechariah's contemporaries, it is the great exhortation to the Jewish remnant for all times. The nation having forsaken Jehovah in His revelations as Father, Son and Spirit, will have to return and listen to Jehovah who speaks, to Jehovah whom they rejected, and Jehovah in His merciful and loving manifestations will return to them as a nation and to their land.
The first night vision is especially suited for a close study for our times, for the events and conditions in that first vision are a true picture of the peculiarities of the times in which we live. Indeed we are rapidly nearing the fulfillment of this first night vision.
This is the vision: Zechariah sees a man riding upon a red horse and he halts in a valley among myrtle trees. He is surrounded by a large army of angels upon red, sorrel and white horses, and the man upon the red horse becomes the centre of the hosts of heaven. The angels give their reports unto the man in the midst, who is also called the Angel of the Lord. These angels had walked to and fro through the earth , and they report to the Angel of the Lord, telling him that all the earth sitteth still and is at rest. Prosperity and peace seems to be what the angels saw, but over against this bright picture there is the dark scespotter te zijn, maar hij! Hij heeft een paard, beter dan de Napolitaan, een beter slechte gewoonte van zuurkijken dan de paltsgraaf; hij is iedereen en niemand; als een lijster zingt, begint hij dadelijk kapriolen te maken; hij zou kunnen vechten met zijn eigen schaduw. Als ik h?m nam, nam ik vijftig mannen te gelijk. Als hij mij versmaadde, zou ik het hem vergeven; want al had hij mij lief tot razend wordens toe, ik zou niets van hem willen weten.
NERISSA. Wat hebt ge dan te zeggen tegen Faulconbridge, den jongen Engelschen baron?
PORTIA. Ge weet, ik zeg niets tegen hem, want hij verstaat mij niet en ik hem ook niet; hij kent geen Latijn of Fransch noch Italiaansch, en wat mijn Engelsch betreft, gij kunt gerust voor het gerecht een eed gaan doen, dat het geen armzaligen duit waard is. Hij is het afbeeldsel van een knap man, maar, ik bid u, wie kan omgaan met een stom beeld? En hoe bespottelijk kleedt hij zich! Ik geloof, dat hij zijn kamizool in Itali?, zijn pof broek in Frankrijk, zijn muts in Duitschland en zijn manieren overal heeft opgedaan.
NERISSA. Wat denkt ge van zijn buurman, den Schotschen lord?
PORTIA. Dat hij wezenlijk wel christelijke liefde tot zijn naaste bezit, want hij borgde laatst een oorveeg van den Engelschman, en zwoer, dat hij hem dien terug zou betalen, zoodra hij in de gelegenheid zou wezen; ik denk, dat de Franschman zijn borg werd en voor den ander onderteekende.
NERISSA. Hoe bevalt u de jonge Duitscher, de neef van den hertog van Saksen?
PORTIA. Afschuwelijk in den morgen, als hij nuchter is, en allerafschuwelijkst in den middag, als hij beschonken is; als hij op zijn best is, is hij toch nog altijd iets minder dan een mensch, en als hij op zijn slechtst is, is hij nauwlijks meer dan een dier; als het ergste mocht gebeuren, dat gebeuren kan, hoop ik toch, dat ik wel een uitvlucht zal vinden om hem vrij te loopen.
NERISSA. Als hij zich mocht aanmelden om te kiezen en het rechte kastje koos, dan zoudt ge toch weigeren uws vaders uitersten wil te volbrengen, als gij weigerdet hem te nemen.
PORTIA. Daarom bid ik u, om het ergste te voorkomen, zet een flinken roemer Rijnwijn op het verkeerde kastje; want als de duivel er in was en deze verzoeking van buiten er bij, dan weet ik, dat hij het zou kiezen. Alles liever, Nerissa, dan met een spons te moeten trouwen.
NERISSA. Gij behoeft niet beducht te wezen, mejonkvrouw, dat gij een van deze heeren zult krijgen, want zij hebben mij hun besluit meegedeeld, en dat is, waarlijk, naar huis te gaan en u niet verder met hun aanzoek lastig te vallen, tenzij gij op een andere wijze te winnen waart, dan door de bepaling van uw vader, ten opzichte van de kastjes.
PORTIA. Al word ik zoo oud als Sibylla, wil ik toch zoo kuisch als Diana sterven, tenzij ik gewonnen word op de wijze van mijns vaders uitersten wil. Ik ben blij, dat dit partijtje vrijers zoo verstandig is, want er is er niet ??n bij of ik smacht naar zijn afzijn, en ik bid God, hun een voorspoedige heenreis te verleenen.
NERISSA. Herinnert gij u niet, mejonkvrouw, uit den tijd dat uw vader nog leefde, een Venetiaan, die man van studie en krijgsman te gelijk was, en die hierheen kwam als metgezel van den markies van Montferrat?
PORTIA. Ja, ja; het was Bassanio;--ik geloof ten minste, dat hij zoo heette.
NERISSA. Juist, mejonkvrouw. Van alle mannen, die mijn dwaze oogen ooit gezien hebben, was hij wel het meest een schoone vrouw waard.
PORTIA. Hij staat mij nog goed voor, en naar mijn herinnering is uw lof niet onverdiend.--Wel, wat is er?
BEDIENDE. Mejonkvrouw, de vreemde heeren vragen naar u om afscheid te nemen; en zoo even komt daar een voorrijder van een nieuwen, den prins van Marocco, die het bericht brengt, dat de prins, zijn meester, nog van avond hier zal zijn.
PORTIA. Als ik dien nieuwen zoo van ganscher harte welkom kon heeten, als ik de anderen vaarwel zeg, zou ik verheugd wezen over zijn aankomst, als hij het binnenste heeft van een heilige en de huidkleur van een duivel,
Dan groette ik liever hem als boetgezant, Dan dat ik hem mijn hand verpand.
Kom, Nerissa.--Knaap, ga voor, maak voort.--
Gaat ??n vrijer uit de poort, Dan wordt weer de stap van een ander, die nadert, gehoord.
DERDE TOONEEL.
Veneti?. Een plein.
Bassanio en Shylock komen op.
SHYLOCK. Drieduizend dukaten,--goed!
BASSANIO. Voor drie maanden, Shylock.
SHYLOCK. Voor drie maanden--goed!
Add to tbrJar First Page Next Page