: Bravo Bob! De padvinder uit Canada by Home Andrew Copping Harold Illustrator Graaff Annie De Translator - Schools Juvenile fiction

@FreeBooks

Posted in: #FreeBooks #FreeBooksIndia #FreeBooksApp #gg

Vote Up Vote Down   0 Reactions

Login to give Reaction!

uit ons karretje. "Bravo!" riep hij op een toon die voor hem buitengewoon geestdriftig klonk; "bravo, dat heb je kranig gedaan!"

Ik stapte nu ook uit; mijn hoofd voelde nog raar en duizelig; beiden liepen we op den jongen toe.

Tetsjer greep haastig naar de teugels, alsof hij bang was dat het paard wederom op hol zou slaan.

De jongen lachte toen hij dit zag. "Laat maar," zei hij; "hij zal zich nu wel een beetje kalm houden, want hij is op." Dit zeggend liet hij de teugels zakken en trad een paar stappen achteruit om zijn pet op te rapen die op den grond was gevallen. Het was een flinke, gespierde jongen met blond haar; hij leek me iets ouder dan ikzelf, want ik zou hem wel ruim vijftien jaar hebben gegeven. Hij had een open, eerlijken blik en een eigenaardigen trek om den mond, waardoor hij terstond den indruk maakte van groote wilskracht.

"Ik zeg maar bravo!" zei Tetsjer wederom. "Zoo'n kranig stukje heb ik van mijn leven nog niet gezien; ik zeg je dat ik het nooit zelf zou hebben durven doen, voor geen duizend gulden, want wat heb je aan duizend gulden als je onder den voet raakt en wordt dood getrapt? En ik dacht niet anders of dat was met jou het geval," voegde hij erbij, terwijl hij veelbeteekenend het hoofd schudde en den jongen aankeek. "Maar je hebt ons het leven gered, dat zeg ik!"

De jongen die het stof van zijn jas sloeg kreeg een kleur, daar hij het blijkbaar onaangenaam vond om zoo in de hoogte te worden gestoken. "Luister 's," zei hij, "als je op die manier voortgaat, dan maak ik dat ik weg kom." Zijn adem ging nog hijgend op en neer na de hevige krachtsinspanning waarmede hij het paard tot staan had gebracht, en zijn handen beefden toen hij zijn pet opzette en zijn jas recht trok.

Tot dusver had ik gezwegen, maar nu zei ik: "Ik begrijp nog niet hoe je dat hebt gedaan."

"Och, zoo moeilijk was het niet," antwoordde hij. "Ten eerste ben ik gewend om met paarden om te gaan; en hij werd wat moe, zoodat hij de vaart al wat had verminderd; en dan moest ie den heuvel op zoodat ik wel begreep dat hij stil zou staan als ik met mijn volle gewicht aan de teugels ging hangen, en zoo is het gebeurd ook. De eerste greep, die was wat lastig en daarop kwam het natuurlijk aan. Als het dan ook berg af was geweest en niet berg op--daaraan heb ik het eigenlijk te danken," voegde hij er bij terwijl hij de schouders ophaalde.

Zijn stem klonk me eenigszins vreemd in de ooren; ik was echter nog te onervaren om zijn accent terstond thuis te kunnen brengen.

Tot mijn verbazing toonde vriend Tetsjer meer doorzicht dan ik op dit punt. "Neem me niet kwalijk," begon hij, "maar het komt me voor dat je een vreemdeling bent--zeker Amerikaansch, h??"

De jongen begon te lachen. "Ik ben een volbloed Engelschman," antwoordde hij. "Nee, een Amerikaan ben ik niet, maar ik kom uit Canada." Hij sprak dit woord uit op een toon alsof hij hierop met reden trotsch mocht zijn, terwijl hij fier het hoofd oprichtte als een soldaat die in positie gaat staan. "Ik ben naar Engeland overgestoken om daar school te gaan," hernam hij; "ik ben hier pas een jaar; daarom valt mijn accent jullie nog op. Maar ik zal het wel kwijt raken."

"Als jullie er daar nog meer dergelijke lui op nahouden, stuur ze dan maar hierheen," zei Tetsjer; "die kunnen we best gebruiken. De meeste menschen hier zouden zoo'n beest met geen hand durven aanraken. Maar jullie land is zeker niet zoo groot als bij ons, wel?"

Free books android app tbrJar TBR JAR Read Free books online gutenberg

(0)

Login to post a comment!